Edukacja przyrodnicza

Edukacja - są to zmiany zachowań będące wynikiem zdobywanego doświadczenia (Herbert V. Prochnow)

Edukacja w parkach narodowych wiąże się z definicją samego parku, który jest najwyższą formą ochrony obszarowej
w Polsce. Według Ustawy o Ochronie Przyrody z 16 kwietnia 2004 r., park narodowy jest to obszar, który wyróżnia się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe.  Park narodowy tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, zwierząt lub grzybów.
W ustawie znajduje się także zapis, że jednym z celów ochrony przyrody jest kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody przez edukację, informowanie i promocję w dziedzinie ochrony przyrody.

Celem działalności edukacyjnej jest:

kształtowanie świadomości środowiskowej społeczności lokalnych

Pozyskanie akceptacji ludzi zamieszkujących teren parku i jego otoczenie oraz ich aktywnego udziału w działaniach na rzecz ochrony zasobów przyrodniczych i zachowania tradycyjnego krajobrazu jest warunkiem właściwego funkcjonowania parku narodowego.

kształtowanie zachowań turystów odwiedzających park

Ojcowski Park Narodowy jest każdego roku odwiedzany przez kilkaset tysięcy osób. Ich zachowanie, preferencje dotyczące sposobu spędzania wolnego czasu i zainteresowania są bardzo poważnym czynnikiem wpływającym na stan zasobów przyrodniczych. Określają one również kierunki rozwoju lokalnej ekonomii, opartej w dużej mierze na obsłudze ruchu turystycznego.

przekazanie społeczeństwu odpowiedniego wizerunku parku narodowego (public relation)

Wiele decyzji dotyczących parku narodowego jest uzależniona od kontekstu politycznego (krajowego i lokalnego), a więc zależy od tego, jak park jest postrzegany przez opinię publiczną. Jedynie przekonanie społeczeństwa, że park narodowy jest instytucją w wysokim stopniu społecznie użyteczną zapewnić może odpowiedni "parasol" (środki finansowe, kompetencje administracyjno-prawne, współpracę innych instytucji, itp.), pozwalający na jego właściwe funkcjonowanie.

Idea ochrony przyrody poczyna się tam dopiero gdzie chroniący nie czyni tego ani dla celów materialnych, ani dla żadnego innego dobra związanej z tworem przyrody obcej mu jako takiemu, historycznej czy innej pamiątkowej wartości, ale dla przyrody samej, dla upodobania w niej, dla odnalezienia w niej wartości idealnych. Jan Gwalbert Pawlikowski "O lice ziemi" (1938 r.)